Η Επιλογή

 Στη ζωή μας συνήθως μας δίνεται η δυνατότητα να επιλέξουμε το πως, με ποιο τρόπο και το τι! τελικά ανά περίπτωση θα κάνουμε. Ανάλογα λοιπόν με την επιλογή μας που είναι απόρροια του κώδικα αξιών, αρχών και δεοντολογίας μας σκιαγραφούμε το χαρακτήρα μας, σμιλεύουμε την προσωπικότητα μας και τοποθετούμαστε ως ξεχωριστά υποκείμενα στο κοινωνικό σύνολο. Αρκετές φορές ωστόσο η επιλογή μας δεν είναι εύκολη και μας κάνει να αμφιταλαντευόμαστε σε αυτό που λέει με χάρη ο λαός μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εστιάζοντας σε αυτή λοιπόν την εκδοχή θεωρώ ό,τι : αναντίρρητα η οποία επιλογή είναι δύσκολη και έχει τις δικές της συνέπειες που άλλοτε μας χαροποιούν και άλλοτε μας θλίβουν. Ανεξαρτήτως όμως αποτελέσματος πάντα κάτι διαφορετικό διδασκόμαστε. Γι'αυτό και Ουδείς αλάνθαστος ή απαίδευτος ! Ακόμη και αυτός που θεωρητικά δεν κάνει τίποτα πάλι λάθος κάνει γιατί χάνει την ίδια τη ζωή, χρόνο που φεύγει και δεν επιστρέφει και κάνεις δεν γνωρίζει πόσο διαρκεί για το καθένα, οπότε έστω και αργά κατανοεί το δίδαγμα του. Για αυτό λοιπόν, αυτό που έχει σημασία είναι να μπορείς να ζεις με γνώμονα την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό, την αλληλοεκτίμηση, την υπομονή, τις αμοιβαίες υποχωρήσεις, την πίστη, την αγάπη, την ελπίδα,την προσφορά τον εθελοντισμό, την Ειρήνη, την ενότητα και το κοινό καλό. Αποφεύγοντας κρίσεις (διότι 1)δεν γνωρίζουμε την συνολική εικόνα που επικρατεί στη ζωή του άλλου 2)ούτε τα βιώματα του, ενώ είναι πιθανό να βρεθούμε στη θέση του) καθώς και άστοχες συγκρουσιακές συνθήκες οι οποίες οδηγούν σε βέβαιη ρήξη και προστριβές, παρά μόνο όταν διαβάλλουν τον κοινά αποδεκτό κώδικα αξιών, αρχών, ηθικής και δεοντολογίας μας .

Συνειρμικά λοιπόν το τμήμα των τραγικών γεγονότων που βιώνουμε ως κοινωνία είναι κοινά αποδεκτό ότι αναδύεται μέσω από τέτοιου είδους συνθήκες που μας οδηγούν ενδεχομένως σε εσφαλμένες αποφάσεις. Σίγουρα δεν είμαστε Θεοί για να τα κάνουμε όλα τέλεια ώστε να μην εισχωρούμε σε διλημματικές καταστάσεις αλλά μπορούμε μετά βεβαιότητας να διδάξουμε και να διδαχθούμε τόσο από την ιστορία όσο και από την καθημερινότητα μας ένα καλύτερο, αρμονικότερο και πιο ασφαλή τρόπο κοινόβιας (με την ευρύτερη έννοια ότι είμαστε κοινωνοί σε μια κοινωνία) συμπόρευσης και συνύπαρξης ως ενιαίο κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο για να γίνει αυτό πρέπει να έχεις μέσα σου Θεό, να αφουγκραστείς τη σημασία του κατ'εικόνα και καθ' ομοίωση, να είσαι ταπεινός και να μετανοείς για τα λάθη σου. Δεν είναι ανάγκη να γίνεις ιερέας, ούτε να φτάσεις στα όρια της θρησκοληψίας για να αντιληφθείς ότι η υπέρμετρη ελευθερία άνευ φραγμών οδηγεί στην ασυδοσία, στην πτώση, στα προβλήματα και την παρακμή. Φόνοι, βιασμοί, ξυλοδαρμοί, εγκληματικές δραστηριότητες και ενέργειες κάθε λογής, ασυδοσία και διαστροφή έχει αναπτυχθεί στη κοινωνία μας και σε όσο μεγαλύτερη πόλη διαβιείς τόσο πιο έντονο είναι το φαινόμενο αυτό . Όλα αυτά όμως μπορούν να αλλάξουν αρκεί να το θέλουμε ως κοινωνία-πολιτεία βάζοντας τους δικούς μας κοινά αποδεκτούς φραγμούς, αρχές και αξίες. Ξεκινώντας από την ορθή γαλούχηση των παιδιών μέσω της εκπαίδευσης αλλά και της ορθής οικογενειακής ζωής. Με έναν κώδικα αξιών που να τροποποιεί και να εφαρμόζει στο ακέραιο ( χωρίς ωστόσο να πέφτει στην παγίδα της τυπολατρίας, αλλά βάσει του πνεύματος του νομού) τους κανόνες και αρχές Δικαίου που πρέπει να διέπουν κανονιστικά, ρυθμιστικά και διαπλαστικά τη ζωή μας με γνώμονα πάντα την νουθεσία, την αποτροπή και την ευημερία. Είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να καταλάβουμε ότι το αξιακό επίπεδο του εκάστου που πλάθεται μέσω των βιωμάτων, της παιδείας και του κοινωνικού του περίγυρου είναι τόσο δηλωτικό που διαμορφώνει όχι μόνο χαρακτήρες αλλά αρχές και αξίες στο κοινωνικό γίγνεσθαι και δυστυχώς ο υπερκαταναλωτικος Δυτικός τρόπος ζωής που εστιάζει στην ατομική ευμάρεια είναι αυτός που συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να οδηγηθούμε από τα συλλογικά ιδεώδη στα ατομικά συμφέροντα, αφού τα άτομα σκέφτονται και λειτουργούν με γνώμονα περισσότερο το ατομικό συμφέρον πάρα το συλλογικό και αυτό είναι που εισχωρεί σε όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας ανεξάρτητα από την θέση, την ιδιότητα ή το επάγγελμα του κάθε υποκειμένου. Ως εκ τούτου επειδή μερίδα πολιτών ανήκουν στη δημόσια διοίκηση ή είναι ενεργά πολιτικά όντα κυοφορείται η πεποίθηση και εν γένει η εσφαλμένη αντίληψη ότι όσοι ασχολούνται ή αποτελούν μέλη - όργανα της δημόσιας διοίκησης λειτουργούν μέσω συντεχνιών και ατομικών συμφερόντων. Κοντολογίς καλλιεργεί εσφαλμένα την αντίληψη της νομιμοποίησης της παραβατικότητας στη συνείδηση των πολιτών. Δημιουργώντας μια κοινωνία που λειτουργεί στην αναρχία και εμποδίζει καταλυτικά το κράτος δικαίου να λειτουργήσει με ορθό τρόπο. Επαναπροσδιορίζοντας εν όλω τοιουτοτρόπως την συνολική στάση ζωής, συνύπαρξης και ευημερίας του κοινωνικού συνόλου.