Αγαπητοί συνάδελφοι. θεωρώντας εαυτόν πολίτη πρωτίστως της τοπικής
κοινωνίας ο οποίος όχι μόνο αφουγκράζεται
εναγωνίως τις ανησυχίες σας αλλά είναι συνοδοιπόρος στο σύγχρονο Γολγοθά που
όλοι ανεβαίνουμε μέσα στο ευρύτερο κανονιστικό πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνίας που
διαβιούμε αλλά και δευτερεύοντος ως επιχειρηματία της νήσου, που αποτελεί μέλος
της Τουριστικής Επιτροπής του Δήμου Αργοστολίου (ως εκπρόσωπος του συλλόγου οι
Πρόννοι), μετέχω στα κοινά με γνώμονα πάντα την προάσπιση του δημόσιου συμφέροντος
τηρώντας πάντα την αρχή της διαφάνειας , της αναλογικότητας και της νομιμότητας,
όπως επιτάσσει η ηθική μου η παιδεία μου και η θέση που κατέχω.
θα ήθελα λοιπόν να μοιραστώ
μαζί σας κάποιες από τις σκέψεις μου για την επικείμενη σεζόν. Όλοι
καταλαβαίνουμε ότι θα είναι μία δύσκολη περίοδος προσαρμογής που θα δοκιμάσει τις
αντοχές των επιχειρήσεων μας των εργαζομένων μας των συνεργατών και προμηθευτών
μας καθώς και το σύνολο της κοινωνίας μας. Δεν θα προσπαθήσω να σας χρυσώσω το
χάπι , λέγοντας λόγους παραμυθίας αλλά σίγουρα δεν θα σας πω να το βάλετε κάτω
προσωπική μου άποψη οι μάχες είναι για να δίδονται ναι με στρατηγικό σχεδιασμό
ναι με σύνεση και σκέψη ναι με τις κατάλληλες συνθήκες αλλά όχι να εγκαταλείπουμε.
Σίγουρα δεν είμαστε Κέρκυρα με 1.500.000 αφίξεις (το 2019) ούτε Ζάκυνθος με 990.000 (το 2019) αλλά ούτε Λευκάδα που δεν απαιτεί υπέρογκο κόστος
μετάβασης ωστόσο είμαστε Κεφαλονιά και Ιθάκη 2 πανέμορφα νησιά με μακραίωνη
ιστορία και πολιτισμό με ανθρώπους έξυπνους δραστήριους που αν μόνιαζαν και πορευόντουσαν
συλλογικά θα δημιουργούσαν μεγαλειώδη επιτεύγματα.
Τι φταίει λοιπόν..
Φταίει το υπέρογκο κόστος μετάβασης στο νησί μας..
Φταίει ότι δεν έχουμε ΜΕΘ με υγειονομικούς..
Φταίει ότι το νοσοκομείο έχει καταντήσει κέντρο υγείας…αφού υστερεί
σε υγειονομικούς και ειδικότητες
Φταίει η εξάρτηση μας από παραδοσιακούς επισκέπτες..(Αγγλία)
Φταίει ότι δεν επιζητούμε το άνοιγμα νέων προορισμών..
Φταίει ότι υστερούμε σε έργα υποδομής…
Φταίει ότι δεν έχουμε αναδείξει και προβάλει τα προηγούμενα
χρόνια σωστά όλα τα μέρη του τόπου μας και επαναπαυτήκαμε σε ένα Μύρτο, Άσσο ,
Μελισσάνη ,Δρογκαράτη, Φισκάρδο και
Λάσση
Φταίει ότι δεν έχουμε αναπτύξει τα κατά τόπους πλεονεκτήματα της
εκάστοτε περιοχής, που μπορεί μελλοντικά να γίνουν συγκριτικά πλεονεκτήματα..
Φταίει το χωροταξικό – ρυμοτομικό της νήσου…
Φταίει η μη προσέλκυσή ξένων επενδυτών…
Φταίει ότι θέλουμε να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα και όχι
να πάρουμε δική μας κ.α.
Φταίει ότι δεν δίνουν οι παλαιότεροι τόπο στα νιάτα ,
λαμβάνοντας άλλη θέση αυτή του συμβούλου…
Κοντολογίς, αναντίρρητα
όλοι έχουμε την άποψη μας για τη τρέχουσα τουριστική περίοδο, που είναι θεμιτή
, κατανοητή και απολύτως (προς εμέ)
σεβαστή. Γνωρίζουμε ότι το πολυαναμενόμενο άνοιγμα της τουριστικής περιόδου δεν
ήλθε μετα βαΐων και κλάδων όπως πολύ πιθανόν ηλπίζαμε αλλά ο γέγονε γέγονε. Από
τις συνομιλίες μας αντιλαμβάνομαι και γεύομαι μαζί σας ακόμα μια απογοήτευση
για την σαιζόν που αναμφισβήτητα δεν είναι η προσδοκώμενη ή ελπίζαμε έστω και ενδόμυχα
να ήταν καλύτερη από αυτή που αντικρύζουμε αλλά θεωρώ ότι ανήκουμε σε έναν
κλάδο ο οποίος εκ φύσεως είναι ευαίσθητος και εξαρτώμενος στους εξωτερικούς
παράγοντες (πχ εξωτερική πολιτική, πανδημίες, φυσικά φαινόμενα κτλ) όποτε αν μη
τι άλλο πιστεύω ότι όσοι επιλέξαμε να δραστηριοποιηθούμε στο συγκεκριμένο χώρο
είμαστε άνθρωποι ενεργητικοί , δραστήριοι, εφευρετικοί, μάχιμοι και δυσκολοκατάβλητοι σαν περήφανοι νησιώτες
που είμαστε. Όπου και αν κοιτάξεις στη Κεφαλονιά θα δείς από τη μία μεριά την
απεραντοσύνη της θάλασσας και από την άλλη την αγέρωχη δεσποτική ομορφιά και
θέση της οροσειράς του Αίνου. Έτσι και
εμείς πρέπει να είμαστε εύπλαστοι σαν την θάλασσα και δυσκολοκατάβλητοι στα
προβλήματα όπως ο Αίνος. Η ανωτέρω μνεία σίγουρα δεν έγινε τυχαία , έγινε για
να σας υπερθεματίσω ότι στη ζωή αναπόφευκτα οφείλουμε να εξελισσόμαστε
διαδραστικά και μεταβαλλόμενα συναρτήσει όλων εκείνων των παραγόντων που
αλληλοεπιδρούν είτε άμεσα είτε έμμεσα με τη ζωή μας και να δίδουμε τη δική μας μάχη.
Ας αναλογιστούμε τις θυσίες των γονέων ή των παππούδων μας για να μας παρέχουν
μέσα από τις αντίστοιχες και ίσως μεγαλύτερες δυσκολίες που βίωσαν τα σημερινά
κεκτημένα. Θεωρώ ότι η πανδημία λειτούργησε ως μάθημα ζωής στο τρόπο
συμπεριφοράς και δραστηριότητας στο ότι κανείς δεν μπορεί να επιτύχει μόνος του
παρά μόνο συλλογικά και ότι τα πάντα είναι ρευστά. Κοντολογίς προσωπικά συνιστώ:
1)
ψυχραιμία
, προσπάθεια και εφευρετικότητα
2)
Σταδιακή
“απεξάρτηση” από την Αγγλία χωρίς αυτό να σημαίνει εγκατάλειψη αλλά προσπάθεια για τη διάνοιξη νέων διόδων σε άλλες
χώρες βλέπε Γαλλία Ρωσία
3)
Έργα
Υποδομής και αναβάθμισης της Νήσου
4)
Αστική
συγκοινωνία
5)
Αναβάθμιση
του Νοσοκομείου και κάλυψη των αναγκών σε υγειονομικούς και ιατροφαρμακευτικών αναγκών
6)
Προβολή
μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ και περιφέρειας!!
7)
Αναδιοργάνωση
και εκπαίδευση για να εξελιχθούμε και να προσφέρουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα
8)
Αθλητικό
Τουρισμό
9)
Θρησκευτικό
Τουρισμό
10) Καλύτερες υποδομές στα καταστήματα
και τα ξενοδοχεία
